آبله میمونی را بیشتر بشناسید
- تعداد قابل توجهی از بیماران مبتلا به آبله میمون مردانی هستند که با مردان رابطه جنسی دارند.
از فروردین 1402 مشاوره با من فقط برای ایرانیان مقیم خارج از کشور و با قیمت پانصد دلار آمریکا قابل سفارش خواهد بود
- کودک جن زده از خیال تا واقعیت - مارس 19, 2023
- بیماری فیبروز ریوی چیه؟ - مارس 17, 2023
- درمان سریع سرفه بچه ها چیه ؟ - مارس 15, 2023
در سال 1970، زمانی که آبله تقریباً ریشه کن شد، یک ویروس که قبلاً شناخته نشده بود به نام آبله میمون در انسان شناسایی شد.
آبله میمونی را بیشتر بشناسید:
اولین مورد انسانی شناخته شده در استان اکواتور زئیر (در حال حاضر به عنوان جمهوری دموکراتیک کنگو شناخته می شود) زمانی رخ داد که یک پسر 9 ساله به بیماری آبله مانند مبتلا شد که در نهایت توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان آبله میمون انسانی تایید شد. .
آیا ممکن هست بیماری من با هومیوپاتی درمان نشود ؟
موارد مشابهی که در سالهای 1970-1971 از ساحل عاج، لیبریا، نیجریه و سیرالئون رخ داد به عفونت آبله میمون نسبت داده شد.
آبله میمونی تا سال 2003 که اولین موارد در نیمکره غربی گزارش شد به جنگل های بارانی مرکز و غرب آفریقا محدود بود. در اواخر بهار 2003، افراد متعددی در غرب میانه ایالات متحده شناسایی شدند که به دنبال قرار گرفتن در معرض سگ‌های آلوده به ویروس آبله میمون، دچار تب، بثورات پوستی، علائم تنفسی و لنفادنوپاتی شدند.
اکثر موارد تایید شده تماس مستقیم یا قرار گرفتن در معرض سگ‌های دشتی را گزارش کردند که علائم ترشح زیاد بینی، ترشحات چشمی، تنگی نفس، لنفادنوپاتی و ضایعات پوستی مخاطی را نشان می‌داد.
محققین به این نتیجه رسیدند که تمام موارد تایید شده آبله میمون از یک توزیع کننده معمولی حیوانات مرتبط است که در آن سگ های دشتی با جوندگان آفریقایی از غنا نگهداری یا حمل می شدند. از جمله این جوندگان موش های گامبیایی بودند که مخازن شناخته شده آبله میمون در زیستگاه بومی خود آفریقا هستند.
در شیوع سال 2003 ایالات متحده، حیوانات بدون علامت وارداتی یک پاتوژن غیربومی را به یک حیوان حساس بومی منتقل کردند. پس از یک دوره جوجه کشی متوسط 12 روزه، حیوان بیمار شد و قادر بود پاتوژن را در مجاورت انسان به انسان منتقل کند. پتانسیل دقیق انتقال از انسان به انسان و انتقال انسان به حیوان ناشناخته باقی مانده است.
قابل اعتمادترین علامت بالینی که آبله میمون را از آبله مرغان متمایز می کند، بزرگ شدن غدد لنفاوی به ویژه غدد زیر فکی، گردنی و کشاله ران است.
لنفادنوپاتی در آبله میمون. گره های بزرگ در ناحیه فک پایین، دهانه رحم یا اینگوینال معمولا در آبله میمون دیده می شوند. وجود لنفادنوپاتی قابل توجه به تمایز آبله میمون از آبله و آبله مرغان کمک می کند.
صورت، تنه، اندام‌ها و پوست سر درگیر هستند. ضایعات در نواحی سرپوشیده و بدون پوشش ظاهر می شوند. ضایعات ممکن است در کف دست و پا دیده شوند. نکروز، پتشی و زخم ممکن است از ویژگی های این بیماری باشند. درد غیرعادی است و در صورت بروز، اغلب با عفونت باکتریایی ثانویه همراه است. خارش ممکن است رخ دهد.
در بیمارانی که قبلاً علیه آبله واکسینه شده اند، نوع خفیف تری از بیماری رخ می دهد. در کودکان، ضایعات ممکن است به صورت پاپول های غیراختصاصی اریتماتوز با قطر 1-5 میلی متر ظاهر شوند و نشان دهنده واکنش های نیش بندپایان باشند.
در طغیان‌های آفریقایی، 20 درصد از بیماران واکسینه نشده دچار فوران اریتماتوز در صورت و قسمت بالایی تنه شدند که برخی از نویسندگان آن را راش سپتی‌سمیک آبله میمون نامیده‌اند.
اشکال هموراژیک و مسطح که با آبله قابل مشاهده است در بیماران مبتلا به آبله میمون گزارش نشده است. با از بین رفتن ضایعات، جای زخم های عمیق می تواند ایجاد شود.
در طول شیوع سال 2022، تعداد قابل توجهی از بیماران مبتلا به آبله میمون مردانی هستند که با مردان رابطه جنسی دارند. در چندین مورد، نواحی پری آنال و تناسلی به عنوان اولین محل ظهور ضایعه گزارش شده است. پزشکان باید با شناسایی ضایعات مشخصه در این نواحی مشکوک به آبله میمون باشند، به خصوص اگر بیمار سابقه سفر اخیر داشته باشد.
منبع
