هیپوگلیسمی نوزادی که به عنوان سطح گلوکز پلاسما کمتر از 45 میلی گرم در دسی لیتر در 24 ساعت اول زندگی و کمتر از 50 میلی گرم در دسی لیتر پس از آن تعریف می شود و شایع ترین مشکل متابولیک در نوزادان است.
در نوزادان تازه متولد شده عواقب عمده درازمدت شامل آسیب عصبی است که منجر به عقب ماندگی ذهنی، فعالیت تشنجی مکرر، تاخیر رشد و اختلالات شخصیتی می شود. برخی شواهد نشان می دهد که هیپوگلیسمی شدید ممکن است عملکرد قلبی عروقی را مختل کند.
علائم و نشانه های هیپوگلیسمی نوزادی
نوزادان در روز اول یا دوم زندگی ممکن است بدون علامت باشند یا ممکن است سیستم عصبی مرکزی (CNS) و اختلالات قلبی ریوی تهدید کننده زندگی داشته باشند. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
شلی نوزاد ,بی حالی، بی تفاوتی ,تغذیه ضعیف ,بی قراری، تشنج ,نارسایی قلب ,
کبودی,قطع تنفس,هیپوترمی ,اضطراب و لرزش نوزاد ,تاکی کاردی ,رنگ پریدگی ,گرسنگی، حالت تهوع و استفراغ ,سردرد ,آشفتگی ذهنی و بی قراری نوزاد ,خواب آلودگی و کاهش هوشیاری
